Podstawowy lewoskrzydłowy aktualnego składu Penguins. Popularny „Nealer” albo „The Deal” urodził się 3 września 1987 roku w Oshawa w Kanadzie.  Do ekipy z Miasta Stali dołączył 21 lutego 2011 roku wraz z obrońcą Mattem Niskanenem z Dallas Stars w wymianie za defensora Alexa Goligoskiego. Dzisiaj grając w linii obok Małkina jest jednym z wiodących left wingerów NHL.

Neal rozpoczynał przygodę z hokejem w Oshawa i sąsiedzkim Whitby. Mając 16 lat został wybrany przez drużynę ligi OHL Plymouth Whalers, sezon 2003/2004 spędził jednak w głównej mierze w ekipie ligi OPJHL Bowmanville Eagles, zdobywając 55 punktów (28G, 27A) w 43 grach. Pierwszy sezon w OHL przyniósł Nealowi zdobycz 44 punktów w 67 meczach, a 7 z 18 goli zdobył w grach w przewadze. Dowodem rosnącego potencjału Kanadyjczyka był draft do NHL w 2005 roku. Neal został wybrany do Dallas Stars jako 33. spośród wszystkich hokeistów biorących udział w drafcie. Na debiut w NHL przyszło mu trochę poczekać. W lidze OHL w następnym sezonie zdobył 58 punktów w 66 meczach, ale to w sezonie 2006/07 przyszedł prawdziwy pokaz jego talentu.

Z Whalers zdobył 65 punktów (27G, 38A) w tylko 45 meczach i poprowadził drużynę do zwycięstwa w fazie play-off, zdobywając 25 punktów w 20 meczach. Zdobył też 5 goli w przegranym dla Whalers Memorial Cup.

Sezon 2007/08 Neal spędził w AHL, w ekipie Iowa Stars (18G, 19A w 62 grach).

W 2008 roku, który rozpoczął pamiętny dla Penguins sezon, zadebiutował w NHL 10 października jako zawodnik Dallas Stars. Już w pierwszym meczu przeciwko Blue Jackets zdobył bramkę. Pierwszy hat-trick w NHL ustrzelił podczas spotkania z Toronto Maple Leafs 23 grudnia. Dobra gra zaowocowała nominacją do meczu Young Stars podczas weekendu All-Star Game w Montrealu, podczas którego asystował 3 razy w wygranym 9-5 meczu przeciwko drugoroczniakom (w składzie których był również Kris Letang).  Debiutancki sezon „Nealer” zakończył z 37 punktami (w tym 24 gole), ale Stars zajęli dopiero 12. miejsce na zachodzie i nie kwalifikując się do rozgrywek posezonowych.

To właśni Neal zdobył dwie pierwsze bramki dla Dallas Stars w sezonie 2009/2010, grając przeciwko Nashville Predators w przegranym 2-3 po rzutach karnych meczu. Rozgrywki układały się jednak nie po myśli Stars, którzy znów zajęli tylko dwunaste miejsce w konferencji. Neal poprawił wyniki z poprzedniego sezonu, zdobywając 55 punktów (27 goli i 28 asyst). Następny sezon był bardziej pomyślny dla Stars, jak również i dla Neala, który rozpoczął go z podpisanym na dwa lata kontraktem. 21 lutego 2011r.  James trafił do Penguins. W czerni i złocie zagrał niedużo - w 20 meczach zdobył 6 punktów (w tym jedną bramkę – przeciwko Buffalo Sabres 8 marca), grając przeważnie kilkanaście minut na mecz. W tym sezonie zdobył też pierwszą asystę i pierwszego gola (wygrywającego mecz) w play-offach, w pierwszym i czwartym meczu przeciwko Tampa Bay.

Sezon 2011/2012 okazał się rewelacyjnym w wykonaniu „Nealera”. Zagrał w 80 meczach sezonu regularnego, w których zdobył 40 goli (4. miejsce spośród wszystkich graczy NHL) i zanotował 41 asyst. Szczególnie spisał się podczas powerplay’ów, zdobywając w ich czasie 18 goli (najlepszy wynik w NHL).  Jego 81 punktów okazały się wystarczające do zajęcia 7 miejsca w lidze (tylko 3 mniej niż Jason Spezza, który był czwarty pod tym względem).  W ognistych, derbowych spotkaniach niepomyślnej fazy play-off Neal zdobył dla Pingwinów 2 gole i 4 asysty.

James Neal swoją grą wywalczył miejsce w reprezentacji Kanady. Pierwszym turniejem były Mistrzostwa Świata Juniorów w 2007 roku. Grając we wszystkich meczach przysłużył się do wygrania złota przez Kanadyjczyków. 2009 rok to powołanie do seniorskiej kadry na MŚ w Szwajcarii. Neal zdobył jedną bramkę (przeciwko Węgrom) i zanotował 2 asysty w trzech meczach, a Kanada skończyła na drugim miejscu po porażce 2:1 z Rosją. Neal zagrał też w 2011 roku na Słowacji, notując 2 gole i 3 asysty.

James zagrał też w All-Star Game w 2012 roku w Ottawie, w zastępstwie za Aleksandra Owieczkina. Występ wypadł pomyślnie (zanotował asystę przy golu Jasona Pominville’a), lecz jego team przegrał 9-12.

Neal jest graczem solidnym, dobrze wykorzystującym swoją siłę. Do legendy urosła jego pierwsza bójka w NHL, na którą wyzwał go Derrick Brassard. Neal już jednym, silnym ciosem obok lewego oka zakończył walkę.

Jego młodszy brat, Micheal, został wybrany przez Dallas w 5 rundzie draftu w 2007 roku, wciąż czeka na debiut w NHL.